Tom, Rozdzial

 1      1, I    |            z bojaźnią przewidywała.~Ledwo skończyła te wszystkie środki
 2      1, I    |      ratować; z pośpiechu wielkiego ledwo dzwonków wszystkich nie
 3      1, I    |           Ludomir. Somorkowa, która ledwo nie szalała z radości widząc
 4      1, III  |           umyślili wydać ją za mąż. Ledwo z dziecinnych lat wychodząca,
 5      1, III  | wiadomościami ozdobiła i charakter, ledwo że nie powiem dziecinny
 6      1, V    |      kochała, ale dla Malwiny miała ledwo że nie powiem uwielbienie.
 7      1, IX   |            ODJAZD~Nazajutrz Malwina ledwo oczy miała otworzone, gdy
 8      1, XI   |    podobnośmy wizyt oddały. W kilku ledwo domach byłyśmy przyjęte;
 9      1, XI   |     opanował naówczas zmysły moje i ledwo w ten moment wszystkich
10      1, XII  |       szaleństw zapomni." Zdzisław, ledwo nie tak zakochany w Malwinie
11      1, XIII |       zwierciadło Malwina dziecinną ledwo że nie powiem radością uśmiechnęła
12      1, XIV  |      którymi najstarsza zdawała się ledwo mieć lat 13. Różnofarbne
13      1, XIV  |            poczciwego Cygana, który ledwo że i ją wariatką nie osądził
14      1, XIV  |           zadziwieniem w tej chwili ledwo pamiętała. Malwina wstała,
15      1, XIV  |         wymówić nie mogła. Pierwsze ledwo Ludomir był dosłyszał, gdy
16      2, XV   |           przysyłał tu dziś rano? - ledwo poruszenie utaić mogąc zapytała
17      2, XV   |         zasunąć, bo dzień ją raził; ledwo były zasunięte, skarżyła
18      2, XV   |          mężem ujechała z Warszawy.~Ledwo ten krok nieszczęśliwy spełniła,
19      2, XVIII|        wymówiła była te słowa. Lecz ledwo je była wyrzekła, postrzegłszy,
20      2, XIX  |          Lew Sapieha, z dziecinnych ledwo lat wychodząc (bo najstarszy
21      2, XX   |        okoliczności, miejsce, pora, ledwo nie powiem godzina, mocy
22      2, XXII |      zamkach, w miastach, w stolicy ledwo i wiedzą, że gdzieś tam
23      2, XXIII|      wielkim pośpiechem, bo Malwina ledwo tę pomieszaną relacją zrozumieć
24      2, XXIV |        swobodnej spokojności, którą ledwo zaczęła była odzyskiwać,
25      2, XXIV |         którą powszechne strapienia ledwo przytłumić mogły, tą wspólną
26      2, XXV  |           przemóc słabego jeszcze i ledwo śmierci wyrwanego w tak
27      2, XXVI |            słowa Zdzisław i Ludomir ledwo w głowę nie zaszli. Ani
28      2, XXVII|           natłokiem uczuć wzbudzone ledwo jej odetchnąć dozwalały.~"
29      2, XXVII|            uniesienia, szaleństwa - ledwo że nie powiem - które na