Tom, Rozdzial

 1      1, I     |       słuchała roztropnej mowy Wandy. Lecz błyskawica, co w ten
 2      1, I     |       przejęły trwożliwe serce Wandy. Malwina nawet, która zwykle
 3      1, I     |       bardziej jeszcze może od Wandy życzyła, dom swój Ludomirowi
 4      1, I     |    zatem przy wielkiej radości Wandy, że damy powinne rycerza
 5      1, IV    |               Rozdział IV~LIST WANDY DO CIOTKI~"Mimo wyraźnej
 6      1, IV    |        zawsze trochę szalonej) Wandy, że Cię kocha i szanuje
 7      1, V     |  porzucili.~Odebrawszy list od Wandy śpiesznie interesa pokończyła
 8      1, VI    |      podwieczorek.~Na te słowa Wandy Malwina natychmiast zaczęła
 9      1, XI    |       WARSZAWA~List Malwiny do Wandy~"Z Warszawy, 5 grudnia~Moja
10      1, XI    |          Drugi list Malwiny do Wandy~"15 grudnia, z Warszawy~
11      1, XI    |         List trzeci Malwiny do Wandy~"26 grudnia, z Warszawy~
12      1, XII   |  wypiszę tu część jej listu do Wandy, gdyż całego, nie chcąc
13      1, XIII  |         długi list napisała do Wandy, cały ten wieczór w szczegółach
14      2, XXI   |        osądzi.~List Malwiny do Wandy~"30 maja 18.., z Warszawy~
15      2, XXI   |  Malwina zaniechała pisywać do Wandy.~Luba Wando! przez tydzień
16      2, XXII  |   sercu swoim odkrywa. Młodość Wandy temu nie przeszkadzała;
17      2, XXII  |     sprawiało na młodym umyśle Wandy, już o nim nie wspominała;
18      2, XXII  |  natychmiast gorliwa ciekawość Wandy nieco ochłodła widząc ten
19      2, XXIV  |  Krzewinie. Zwyczajna wesołość Wandy, którą powszechne strapienia
20      2, XXIV  | bytności swojej jedynie szukał Wandy (a przynajmniej rozumiał
21      2, XXIV  |   czytała w sercach Ludomira i Wandy jak może oni sami. Ale upewnić
22      2, XXV   |     zwykle umilał wesołą twarz Wandy, każdemu dnia tego zdał
23      2, XXV   |        i na jej miejscu postać Wandy tylko jej się ukazała, z
24      2, XXVIII|       żyć nie może bez wesołej Wandy.~Wanda w przeszłym roku,
25      2, XXVIII|     Malwiny i córeczkę chrzcił Wandy i z wielką radością, choć
26      2, XXVIII|        z młynarką dzieci jej i Wandy wypiastowała, a stary i
27      2, XXVIII|      umyślił wtedy udać się do Wandy i zaczął do niej palić ofiary,
28      2, XXVIII|    wkrótce poznał, że u pustej Wandy nie lepiej jak u tkliwej