Tom, Rozdzial

 1      1, I     |               prosząc, aby ją zaraz z sobą zabrała, na co gdy babka
 2      1, III   |           zdrowie, co za tym idzie, z sobą przyniosła. Błogosławieństwo
 3      1, III   |        rodziców przy ciotce bawiła) z sobą przywiozła. Złączone razem
 4      1, VII   |              rozerwać wzięła gitarę z sobą i wyszła na taras, który
 5      1, IX    |               teraz jak okropną przed sobą pustynię, a w sercu tylko
 6      1, X     |   przedsięwzięła, dość mocy miała nad sobą, aby z obojętną niemal postacią
 7      1, XI    |               mężczyzn, którzy między sobą gadali. Księżna W*** prezentowała
 8      1, XII   |        Krzewinie i szukała sama przed sobą wymówki jakiej mogącej okryć
 9      1, XIII  |        odmówisz szczęścia dzielenia z sobą tej pobożnej pielgrzymki
10      1, XIII  |             różnią, abyśmy je kiedy z sobą dzielili.~Co powiedziawszy,
11      1, XIV   |             że drzwi nie przymknął za sobą, Malwina przysłuchać się
12      1, XIV   |           siadła, worek otwarty przed sobą położyła czekając spokojnie,
13      2, XV    |               niej wymówić sama przed sobą nie mogła. Lecz taiła to
14      2, XV    |             na jej ręku, zabierając z sobą do grobu, cokolwiek do życia
15      2, XVII  |           wielkim świecie) zabierał z sobą jedno z tych tysiącznych
16      2, XIX   | Doświadczywszy zobopólnej mocy między sobą polecieli innych szukać
17      2, XXII  |            tych strumykach, którędy z sobą nie byli przeszli: każde
18      2, XXII  |     strumykiem schylony, jak często z sobą siadywali! Ławka, którą
19      2, XXII  |            być szczerym nawet z samym sobą? Darujmy więc na ten raz
20      2, XXV   |          prawda, ciociu? Ale i mnie z sobą weźmiesz, i Malwina pojedzie,
21      2, XXV   |            czas ulatując zabrał już z sobą! Takim bywa los powszechny,
22      2, XXV   |               składały, co wziąwszy z sobą, puściłem się w drogę. Ale
23      2, XXV   |             placu pozostał, wziąłem z sobą, com mógł zebrać lekarstw
24      2, XXV   |               pierwszym tchem życia z sobą przyniosłem.~Czuła moja
25      2, XXVI  |              wziąć na ręce i nieść za sobą, najchętniej tom uczynił.
26      2, XXVI  |             słabe to było i brać go z sobą chorym, jak był, lub w lesie
27      2, XXVIII|      zakochanym tej, którą tak mile z sobą przepędzili; długa dla czytelnika,