Tom, Rozdzial

 1      1, III  |  popędliwymi wyrzutami, że go nie kocha, truł młode lata, dnie i
 2      1, IV   |           szalonej) Wandy, że Cię kocha i szanuje najczulszym, najwdzięczniejszym
 3      1, V    |           co rozumie. Ludomir czy kocha się w Malwinie? Malwina
 4      1, V    |           w Malwinie? Malwina czy kocha Ludomira? Ja na to odpowiedzieć
 5      1, VI   | przewyższającym.~Kiedy kto bardzo kocha, tym samym myśli, dusza,
 6      1, VII  |     zaczęła:~Być kochaną, jak się kocha,~Znaleźć duszę do swej duszy,~
 7      1, X    |   zwracają nigdy osoby, którą się kocha, której się potrzebuje,
 8      1, XI   |        się nie żeni, nikt się nie kocha bez jego wiedzy, niczyje
 9      1, XI   |              Ludomir mnie już nie kocha, Ludomir inną kocha, jak
10      1, XI   |           nie kocha, Ludomir inną kocha, jak ciężki kamień serce
11      1, XI   |           tego będzie, bo ona nic kocha mnie wcale, a co gorzej,
12      1, XII  |        potrzebuje... tyle serc go kocha; on szczęścia nie potrzebuje,
13      1, XII  |      bożyszcze, co bynajmniej nie kocha się w Ludomirze; rada jest,
14      1, XII  |           ustawnie, że go już nie kocha, jak w Krzewinie kochała,
15      1, XIV  |           moment, jak szczerze go kocha, z tąż szczerością jej właściwie
16      2, XV   |     światem wyrzekła, że Ludomira kocha), iż rękę jej księciu Sanguszce
17      2, XVIII|           czując, że go wcale nie kocha, a przynajmniej, że go kocha
18      2, XVIII|      kocha, a przynajmniej, że go kocha wcale inaczej.~Ciotka Malwiny,
19      2, XXII |          i boi się o wszystko, co kocha, oddaje niemal wszystko,
20      2, XXII |      Posiadać ufność tych, co się kocha, otrzymać od nich powierzanie
21      2, XXIII|          wiedziała, że się w niej kocha, tego także nie wiem...
22      2, XXIV |         czas jaki od tego, co się kocha, trzeba drżeć o życie jego
23      2, XXV  |        raz poznała, jak silnie go kocha. Śpiewania, muzyki, śpiewy
24      2, XXV  |       jedna na świecie dotąd mnie kocha. U stóp Karpatów w odludnej
25      2, XXVI |         jak on zapamiętale zawsze kocha się w Malwinie i nie pojmujący,
26      2, XXVI |       myśląc odstąpić czuł, że ją kocha bardziej jak kiedykolwiek.~
27      2, XXVII|      zapomnienie. On ciebie także kocha, on twojej wzajemności,