Tom, Rozdzial

 1      1, III   |   przyzwyczai i że w wypełnianiu swoich obowiązków znajdzie i szczęście.
 2      1, V     |       niemiecki w jednym z dzieł swoich mówi:~"Nie rań niczyjego
 3      1, VI    |           Przyjechawszy, damy do swoich pokojów udały się na chwilę,
 4      1, XI    | świetności wzywa wszystkich sług swoich; bale, reduty, szlichtady,
 5      1, XI    |        nie możesz się od nudnych swoich folwarków oderwać! Przybywaj
 6      1, XII   |   szczęśliwym związku wszystkich swoich szaleństw zapomni." Zdzisław,
 7      1, XII   |          radami i pomocą dokonał swoich zamysłów.~Malwina tymczasem,
 8      1, XIII  |       wcale głośno wymawiać zdań swoich ani też praw przepisywać
 9      1, XIV   |         i tajemnice w postępkach swoich, które nieraz tak ją dziwiły
10      2, XVI   |       czułości i wylew zmartwień swoich z zupełną, ile miarkować
11      2, XIX   |          własny herb na tarczach swoich, i cnotę nieskażoną łącząc
12      2, XIX   |        Malwina w skrytości myśli swoich, a publiczność i damy najbardziej
13      2, XX    |       księcia Melsztyńskiego ani swoich ludzi nie poznawała. Felczer
14      2, XXII  |        Rozumiała, że w domysłach swoich względem niepewności śmierci
15      2, XXII  |          którą w widu postępkach swoich okrywał się. Niezupełnie
16      2, XXII  |         ponieważ mimo wszystkich swoich starań nic innego nie dowiedziała
17      2, XXIV  |   szczerze przekładała w myślach swoich nad owego, któremu w liście
18      2, XXIV  |          bardzo zgłębiając uczuć swoich - oboje czuli się szczęśliwymi,
19      2, XXV   |  znajduje się w dniu tym imienin swoich, które Ludomir tak starannie
20      2, XXV   |     Malwiny prośby o zdarzeniach swoich i swego przyjaciela tak
21      2, XXV   |          szczerym opisaniu uczuć swoich bardziej mnie jeszcze ku
22      2, XXV   |        jak najprędzej wiadomości swoich udzielić; ale nie mogąc
23      2, XXV   |       prawdziwą. Szukała na ręku swoich owych dwóch pięknych wieńców
24      2, XXVI  |     uczynienia w tajemnicy myśli swoich tej popędliwej z siebie
25      2, XXVIII|          dobrodziejem wszystkich swoich owieczek. On z czasem dwóch
26      2, XXVIII|        zaczął i nieraz w długich swoich bajaniach utrzymywał, że