Tom, Rozdzial

 1      1, I     |            niej mieszkała, a trafem naówczas była nieprzytomną. Lecz
 2      1, III   |             nieszczęściem zdała się naówczas Malwinie; ale dołożyć mogę,
 3      1, V     |            tylko do mnie doszło, że naówczas Malwina jeszcze sama dobrze
 4      1, X     |          podczas pożaru i ratowania naówczas mego życia. Nie mogąc więc
 5      1, XI    |           powinne w duszę moją, nic naówczas nie czułam. Później dopiero,
 6      1, XI    |     miesięcy nie słyszany, opanował naówczas zmysły moje i ledwo w ten
 7      2, XV    |     schylonym został na zawsze!~Był naówczas młodzieniec, którego imię
 8      2, XV    |        doszła nareście. Gniewu jego naówczas opisać bym ci nie mogła;
 9      2, XV    |            ojca napisać.~- Zdzisław naówczas pokazywał mi list nieszczęśliwej
10      2, XVIII |              ale całe społeczeństwo naówczas zebrane nie dało jej nawet
11      2, XX    |    jestestwa, od którego życie jego naówczas zawisłe było. Ale doktor
12      2, XXI   |             zjawienie się zmysły mi naówczas odjęło, a wspomnienie którego
13      2, XXII  |            opuścić Warszawę. Nic ją naówczas w mieście zatrzymywać nie
14      2, XXII  |         stała jeszcze, słowa, które naówczas wyrył na skale, nie wymazane
15      2, XXIII |       myślenia i czucia przytomnych naówczas osób, łatwo pojmie, jakowe
16      2, XXVI  |            jednym obrazie wszystkie naówczas zebrane osoby. Osłupienie
17      2, XXVI  |            zeszła świata.~Zostawszy naówczas jedyną podporą tych biednych
18      2, XXVI  |            Nieszczęściem, brat jego naówczas był trochę słaby i pilnująca
19      2, XXVII |            Niewdzięczny!" wyrzekłaś naówczas, odpowiadając na wszystkie
20      2, XXVII |      domyślać się, a nie sądząc się naówczas godnym twojej ręki, od ciebie
21      2, XXVII |         zostawiłaś. Jam go uchwycił naówczas i odtąd przy moim zawsze
22      2, XXVII | nieszczęścia wyrzec już miałam, gdy naówczas w ogrodach wilanowskich
23      2, XXVII |          któren rozpacz nierozważna naówczas z łona mego wyrwała, przerwał
24      2, XXVIII|          nim się przeniósł. Ludomir naówczas najszczerzej zdarzenia swego
25      2, XXVIII|    szczęście, które wszystkie serca naówczas w Krzewinie napełniło, niżelibym
26      2, XXVIII|      Melsztyńskim jak zwykle, co go naówczas boleśnie dotknęło. Malwina