Tom, Rozdzial

 1      1, III   |      już Malwina widziała, gdy jednego poranku, bez żadnego w tym
 2      1, IV    |  regularnego do nas pisywania, jednego słowa od wyjazdu Cioci od
 3      1, XI    |    widział Malwinę i dość było jednego balu, by niewolnikiem jej
 4      1, XII   |  użalającej się litości i dnia jednego:~- Widzę - rzekła - majorze,
 5      1, XIII  |   stanie były rzeczy, gdy dnia jednego księżna W*** sam wybór społeczeństwa
 6      1, XIV   |    kilku kamerdynerów. Malwina jednego prosiła, żeby oświadczył
 7      1, XIV   |     chyba powolne kroki mnicha jednego, który przechodząc sklepionym
 8      1, XIV   |        tymi wiecznymi walkami, jednego dnia wszystkom porzucił
 9      1, XIV   |         moja imość kochana. Aż jednego razu, po miesięcznym promieniu,
10      2, XIX   |    pomyśleć, że na tym świecie jednego może serca nie ma, które
11      2, XXII  |     innych krajach, gdzie wola jednego mocarza wysyła w dalekie
12      2, XXII  |        jej siostra powierzała, jednego tylko zdarzenia lękliwa
13      2, XXII  | mieszkańców Krzewina, gdy dnia jednego Malwina odebrała list od
14      2, XXII  |  wszystkie obijały się troski!~Jednego wieczora społeczność Krzewina
15      2, XXV   |     była przystroiła: dziś ani jednego kwiatu nie widać, kamień
16      2, XXV   | utrzymujesz mnie zawsze - dnia jednego rzekłem mu - iż inszego,
17      2, XXV   |     serca mi dają... Alić dnia jednego po długich wahaniach wyznała
18      2, XXV   |    wydarzyło, gdy już nie mnie jednego tyczy się, ale i o innych
19      2, XXVI  |        się dokończyć resztę.~- Jednego wieczora - zaczął tedy mówić
20      2, XXVI  |    nastąpiwszy wkrótce zamiast jednego, dwóch synów bliźniąt urodziła.
21      2, XXVI  |      zawsze już utrzymam; alić jednego dnia ku wieczorowi Płomieńczyk (
22      2, XXVI  |      jednym tylko wiedziałeś i jednego tylko dopominać się będziesz,
23      2, XXVII |       ciebie się odrywać; tego jednego dla ciebie uczynić nie mogę!~-
24      2, XXVIII|      ucieszyło, że w szczęściu jednego wnuka nie widział przeszkody
25      2, XXVIII|      dziecinną jej pięknością, jednego dnia porzucił szczęśliwie
26      2, XXVIII|        jej pomnażało, gdy dnia jednego pierwszą i ostatnią chmurką