Tom, Rozdzial

 1      1, IV    |            przydatne nikomu; niech mi więc wolno będzie na to jedno
 2      1, V     |            moją słabość do oryginału, więc nie dziwno być powinno,
 3      1, V     |              dzieje. Nie spieszmy się więc z wyjawieniem tej tajemnicy;
 4      1, VIII  | wyszczególnienia, co cierpię; słuchaj więc opisu uczuć moich od czasu
 5      1, IX    |               O Ludomirze! przysięgam więc tobie i miłości prawdziwej,
 6      1, X     |        naówczas mego życia. Nie mogąc więc z pewnością o jego postępkach
 7      1, XI    |            Ale o tym już dawno wiesz, więc od czegoś nowego zacząć
 8      1, XI    |              do Ciebie, moja Wandulu! Więc z wszelkim poważaniem czytaj
 9      1, XI    |              nie są mi już do twarzy, więc po prostu resztę Ci opowiem.~
10      1, XII   |          wnuka swego ze mną. Wszystko więc się ułatwia, wszystko się
11      1, XII   |            trochę bogatsza od innych. Więc Ludomirowi dogodzisz nawet,
12      2, XV    |           spokojnie nie mogła. Czując więc, że żyć nie może, wszystkie
13      2, XVII  |              zapędzać się opisywania. Więc z tych ciekawych komerażów,
14      2, XXI   |               jedynie mnie przeraził; więc proszę Cię i zaklinam, nigdy
15      2, XXII  |           nawet z samym sobą? Darujmy więc na ten raz i Malwinie i
16      2, XXIII |        uczynił list majora B***, a ja więc tylko dołożę, że Zdzisław,
17      2, XXV   |  posłuszeństwo uchodzi; niedługom się więc bawił pakowaniem mego tłomoczka:
18      2, XXV   |             przeznaczeniem. Pozwól mi więc rozumieć, że los twój okrywasz
19      2, XXV   |               spać musiała. Spiesznie więc wstała, w nadziei że reszta
20      2, XXVI  |          umiałem pisać, nagryzmoliłem więc, jak mogłem najlepiej, na
21      2, XXVI  |             siebie ofiary. Wtrąciwszy więc nazad w głąb serca swego
22      2, XXVI  |         którego ją zapewniali, kazała więc Zdzisławowi oświadczyć,
23      2, XXVII |               niej na zawsze. Skrycie więc (nie zwierzywszy się nawet
24      2, XXVII |              w każdym czasie uczucia, więc słuchaj:~- Przyjechawszy
25      2, XXVIII|               życiu bywa! Nie żałujmy więc naszym zakochanym tej, którą