Tom, Rozdzial

 1      1, I    |         oczy, pierwszy przedmiot, któren ujrzała, znalazł się być
 2      1, XI   |          w oczach ma jakiś wyraz, któren mi się zdaje być dawno znajomym.
 3      1, XI   |      upewnić, że na przyszły bal, któren ma dawać poseł francuski,
 4      1, XI   |     niedawno mniemano, ni gniewu, któren fałszywe jego postępki wlać
 5      1, XIV  |         tylko uważaj, moje życie, któren tul najcieńszy. Jutro pewnie
 6      1, XIV  |          sznurek korali dla Rózi, któren dziś ma na szyi.~- Weźcie
 7      2, XV   |           dopuszczając się kroku, któren chwalić daleka jestem, gdyby
 8      2, XVI  |           na nim worek od kwesty, któren w wilią była rzuciła i zapomniała.
 9      2, XVI  |           wtedy ładunek z monetą, któren w wilią był wrzucił Ludomir,
10      2, XVII |         poważny stan małżeński, w któren jutro ma wstępować. Jednak
11      2, XX   | rozumiejąc, że krzyk ten okropny, któren oboje słyszeli, jedynie
12      2, XX   |         czynił o krzyku okropnym, któren wszyscy słyszeli i za nową
13      2, XXII |          nawiasem z dużego kosza, któren ogrodnik świeżo był przyniósł.~
14      2, XXII |        postrzegli ten sam pojazd, któren wprzódy pomiędzy tumanami
15      2, XXIV |        jej imaginacji przypadał i któren z zazdrością (a może i dlatego,
16      2, XXV  |            sąsiadki naszej, i bal któren z okazji tej co rok daje?~-
17      2, XXV  |          miłym wyrzeczone głosem (któren nawet zdawało się Malwinie,
18      2, XXV  |           duszy, ten skarb drogi, któren wszelkie szczęścia zastąpić
19      2, XXV  |      staruszek, mógł być ten sam, któren księcia Melsztyńskiego od
20      2, XXV  |       niezwrócony do melancholii, któren prócz tego z pierwszym tchem
21      2, XXV  |        jego tu pod tym kamieniem, któren najszczególniej mi opisał,
22      2, XXVI |        można było; lecz gdy znak, któren chory miał na lewym ramieniu,
23      2, XXVII|    chciałem za kawałkiem muślinu, któren wiatr mi wyrwawszy w Cygana
24      2, XXVII|        moja najdroższa Malwino, i któren zdjąwszy z siebie, na tejże
25      2, XXVII|       znajomy. Krzyk mój szalony, któren rozpacz nierozważna naówczas