Tom, Rozdzial

 1      1, I     |           powietrzu panowała (jak zwykle przed największymi bywa
 2      1, I     |       Wandy. Malwina nawet, która zwykle grzmotów się nie bała, okropnością
 3      1, I     |         niebytności ciotki, która zwykle przy niej mieszkała, a trafem
 4      1, II    |           bo w Krzewinie razem go zwykle pijają. Przed oknami Malwiny,
 5      1, III   |       donieśli, że mąż, który jak zwykle dnia tego był wyjechał na
 6      1, V     |           najwdzięczniejszy, płeć zwykle trochę bladą, ale radość
 7      1, V     |          schowanego i nawet zimną zwykle okrytego zasłoną, jak nikt
 8      1, X     |         twarz bladsza jeszcze jak zwykle i częste słabości zastraszyły
 9      1, XIII  |          z nieuważną obojętnością zwykle brała codzienne trafy życia,
10      1, XIII  |   zagadnęła:~- Czemuż książę, tak zwykle wesoły, dzisiaj nie tańcuje
11      1, XIV   |         się stało? Oto wariat, co zwykle ponad brzegiem Wisły chodził,
12      1, XIV   |           co ją stąd widać, i jak zwykle, spod serca białą swoją
13      2, XV    |       Frankowska.~Malwina, której zwykle najłatwiej w świecie służyć
14      2, XV    |     litować się nad nim; ale, jak zwykle, bliższą była sobie jak
15      2, XVII  |        były chwile, a wdzięczność zwykle, próżność czasem, a najbardziej
16      2, XVIII |          większą żywością, niż ją zwykle w rozmowach ukazywała, Malwina
17      2, XIX   |        Adolfa i Gedymina (których zwykle tak po imieniu nazywano);
18      2, XXV   |       młodości i szczęścia, który zwykle umilał wesołą twarz Wandy,
19      2, XXV   |      tęsknoty, które bardziej jak zwykle burzyły jej serce dnia tego,
20      2, XXV   |     niestety, tak się działo, jak zwykle podczas wojny dzieje się,
21      2, XXV   |        może tkliwe i cnoty, które zwykle prostoty są tylko udziałem,
22      2, XXV   |          młody mój przyjaciel i w zwykłe znowu wpadł zamyślenie.~
23      2, XXVI  | wieczorowi Płomieńczyk (bo tak go zwykle zwałam) wybiegł z domu i -
24      2, XXVIII|         księciem Melsztyńskim jak zwykle, co go naówczas boleśnie