Tom, Rozdzial

 1      1, I    |          nie śmiałbym nikogo mną samym zatrudniać; ale rozkazowi
 2      1, IV   |    powierzę jednak, to, że w tym samym Ludomirze (który zresztą
 3      1, VI   |      Kiedy kto bardzo kocha, tym samym myśli, dusza, serce jego
 4      1, XI   |        patrzącego na Dorydę, tym samym wzrokiem na nią patrzącego,
 5      1, XI   |         do mazura. Ludomir w tym samym kole stojąc przy Dorydzie,
 6      1, XII  |  powszechnie wielbiony, był owym samym Ludomirem jedynie kiedyś
 7      1, XII  |        tylko widziała, że on tym samym powietrzem oddycha, to przeczucie
 8      1, XIII |        miał w nią wlepione z tym samym niemal wyrazem czułości
 9      1, XIV  |          siebie przywiązać i tym samym przywiązaniem kierować je
10      2, XVII |       nie mniemała, aby to w tym samym roku być mogło, gdy ona
11      2, XVII |        matką nieszczęśliwą i tym samym bytność jego w Jeziorowie
12      2, XVIII|         wrócił do Warszawy z tym samym zajęciem, z równym zapałem
13      2, XVIII|         niczemu na świecie i tym samym czyni życie próżnym, nudnym,
14      2, XIX  |   usilnie pragnęli spotkać się z samym Ludomirem. Ludomir z Melsztyna,
15      2, XX   |         mijał właśnie, jak w tym samym miesiącu, o tej samej niemal
16      2, XXII |          nie wspominała; ale tym samym milczeniem traf ten nadnaturalny
17      2, XXII |    przechodzący i dom pocztowy w samym Krzewinie ułatwiał najregularniejsze
18      2, XXII |         nie być szczerym nawet z samym sobą? Darujmy więc na ten
19      2, XXIV |      niecierpliwie żądał, że tym samym odsuwał go, bo chwili nie
20      2, XXV  |      Ludomir tak starannie w tym samym miejscu obchodził, w dniu,
21      2, XXVI |          księżniczki Taidy i tym samym wnukiem waszej księciej
22      2, XXVI | zupełnego ozdrowienia, i pod tym samym pozorem nic przeniósł się
23      2, XXVII|         mijał właśnie, jak w tym samym miesiącu Ludomir był wyznał
24      2, XXVII|           co przed rokiem na tym samym miejscu z ust twoich słyszałem,