Tom, Rozdzial

 1      1, VI   | omieszkiwano, by przyjemność jaką uczynić tym, których się kochało.
 2      1, IX   |  dobrodziejstwa cóż ja, niestety, uczynić mogę? Jedną jedyną ofiarę,
 3      1, X    |         życzeniom Malwiny zadosyć uczynić, a później naturalną czasu
 4      1, XI   |       byłam w stanie te wszystkie uczynić uwagi. Ale w pierwszej chwili
 5      1, XI   |           żadnego kroku nigdy nie uczynić, by odkryć tajemnicę, którą
 6      1, XIII |    najprzyjemniejszym dla każdego uczynić. Po herbacie Starościc siadł
 7      2, XV   |        Zdzisławie nie mogłam tego uczynić, ale teraz, jeśli zechcesz,
 8      2, XVII |          ich interesów użytecznym uczynić. Wiedząc, że tego samego
 9      2, XVIII|          obfitości serca nawzajem uczynić mu wyznanie najszczerszej
10      2, XIX  |         ciężej jeszcze wybór jaki uczynić między krociami wdzięków,
11      2, XIX  |          było, by dzień turniejów uczynić najmilej pamiętnym.~ ~
12      2, XXI  |           od niej. Jakie wrażenie uczynić mógł na jej umyśle, czytelnik
13      2, XXII |  siedlisko jak najprzyjemniejszym uczynić temu nowemu towarzyszowi.
14      2, XXIII|     przytomnych nie śmiał żadnego uczynić zapytania.~Zdzisław drżącą
15      2, XXV  |          Ciocia pewnie nie zechce uczynić niegrzeczności pani kasztelanowej
16      2, XXV  |        same zapytanie chciałem ci uczynić, moje dziecko - odpowiedział
17      2, XXV  |       osób mogłoby przykre na nim uczynić wrażenie.~Staruszek przyrzekł
18      2, XXVI |       wynurzanej przyjaźni na nim uczynić mogły. Dowodem największym
19      2, XXVI |           nie byłby przedsięwziął uczynić tej okropnej ofiary. Ale,
20      2, XXVII|          z siebie najboleśniejszą uczynić ofiarę. Przyczyna zaś tajnego
21      2, XXVII|          Krzewina, ofiarę zupełną uczynić z siebie dla szczęścia brata
22      2, XXVII|           tego jednego dla ciebie uczynić nie mogę!~- Ludomirze luby! -
23      2, XXVII|          nareście przedsięwzięcie uczynić z siebie ofiarę i dać na