Tom, Rozdzial

 1      1, I    |   komarów nie puści, a chłód do nas dojdzie i zapach rezedy,
 2      1, IV   |        obietnicy regularnego do nas pisywania, jednego słowa
 3      1, IV   |         na ukaranie Cioci, że o nas zapomina, nie powiem ani
 4      1, IV   |         tylko jak najprędzej do nas, Ciociu kochana, a wtedy
 5      1, XI   |         po cichu czyniłam, żeby nas i tam nie przyjęto. Ale
 6      1, XI   |      ręczę, że w tych dniach do nas wróci - z uśmiechem dołożyła,
 7      1, XI   |        Ach! jakże dobrze, że do nas wraca! Bez niego wszystkie
 8      1, XI   |       walcować przechodząc koło nas:~- Ludomirze! - głośno zawołała –
 9      1, XI   | niesprawiedliwościami, które na nas spadają, bo każdy z nas,
10      1, XI   |         nas spadają, bo każdy z nas, zacząwszy ode mnie, nie
11      1, XIV  |       mój ojcze!~- Niewielkie u nas znajdziesz skarby, moje
12      1, XIV  |      nędzy i na zawsze nędzę od nas odpędził. On ten plac kupił,
13      2, XX   |         na wojnę. Wojna okropna nas czeka, losy wszystkich niepewne.
14      2, XXII |  doświadczała. Och, nie takie u nas wojny bywają jak po innych
15      2, XXII |      się przez czas niedługi. U nas wojsko z ojców, braci, synów,
16      2, XXII |        złożone, bije się blisko nas, pod naszymi oczyma, bije
17      2, XXII |       on żył, pensja regularnie nas dochodziła. Ale że teraz
18      2, XXV  |         i rabunków, choć blisko nas, bo o pół mili, pud Mohilewem,
19      2, XXVI |       już dojdź i nic zatrzymuj nas twymi niepotrzebnymi bajami.~
20      2, XXVI |      figur przybiegł chętnie do nas i gdy kapitan nasz wziął
21      2, XXVI |        muszę) tą myślą, że przy nas zostanie; i tak gdy kapitan
22      2, XXVI |      wykradziony, daleko już od nas był uwiezionym. Łatwo wasza
23      2, XXVII|    nieszczęśliwą granicę, która nas dzieliła, udać się do ciebie