Tom, Rozdzial

 1      1, IV   |        jednak, to, że w tym samym Ludomirze (który zresztą bardzo mi
 2      1, IV   |           wyratowaniu, o jakimści Ludomirze, którego nikt i nie zna,
 3      1, VIII |         mnie natychmiast zajmują. Ludomirze! czy spotkamy się tam? Jakie
 4      1, IX   |         że te słowa są prawdziwe. Ludomirze? winnam ci życie? winnam
 5      1, IX   |       niestety, twojej pamięci! O Ludomirze! przysięgam więc tobie i
 6      1, IX   |     dobrze, iż rozmawiać często o Ludomirze, smutek wewnętrzny wyjawiać
 7      1, X    |   wspominać, a później i myśleć o Ludomirze. Tego Malwina wymagała,
 8      1, XI   |       przywiązania nie rzekłam: - Ludomirze, pewnie cię czernią mówiąc,
 9      1, XI   |           przechodząc koło nas:~- Ludomirze! - głośno zawołała – spodziewam
10      1, XI   |      pierwszego mazura zamówił.~- Ludomirze? - wołała na niego świetna
11      1, XI   |  przepysznego balu w Warszawie. - Ludomirze? - wołała takoż na niego
12      1, XI   |          teraz przed oczyma. Ach, Ludomirze! przestań mnie kochać, kochaj
13      1, XII  |        bynajmniej nie kocha się w Ludomirze; rada jest, że on się koło
14      1, XIII |          niejakiego czasu jesteś, Ludomirze - wrzasnęła Doryda. - Idźże
15      1, XIV  |         myślach i wspomnieniach o Ludomirze wspomnienie biednego mniemanego
16      1, XIV  |         serca raptownie rzekła:~- Ludomirze! Warszawa.. Malwiny serca
17      2, XV   |          się tam choć cokolwiek o Ludomirze usłyszeć.~- Gdzieżeś siedziała,
18      2, XV   | największe mieli staranie o małym Ludomirze, który daleko dłużej, niż
19      2, XXVII|    rycerza, nadgradzałaś w stałym Ludomirze chęć jedyną ściągnienia
20      2, XXVII|        ciebie uczynić nie mogę!~- Ludomirze luby! - rzekła na to Malwina -
21      2, XXVII|      Cygana sieć zaplątał.~- Ach, Ludomirze! - wtem przerwała Malwina -
22      2, XXVII|     Chętnie teraz powtórzę, o mój Ludomirze, gdyż to było wyznanie najszczerszej
23      2, XXVII|        Teraz wiesz wszystko, luby Ludomirze, i jeśli w postępkach co