Tom, Rozdzial

 1      1, II   |     uważam nigdy; spodziewam się, żem ci ten dość dokładnie wyszczególnił.~
 2      1, VI   |         dziękować, bo ja, prawda, żem szczerą chęć miała obchodzić
 3      1, VII  |           z tą myślą tak okropną, żem cię obraził. Przez litość
 4      1, VIII |        nieznacznie, tak łagodnie, żem sam nie postrzegał, jak
 5      1, XI   |           bom tak była zmieszaną, żem dobrze nie wiedziała, co
 6      1, XI   |          Koniecznie zdaje mi się, żem go gdzieś już widziała.
 7      1, XI   |          bo Doryda widzieć mogła, żem przecie niezupełnie od wszystkich
 8      1, XI   |    postępków tycze! Ale pamiętam, żem mu życie winna, żem mu święcie
 9      1, XI   |     pamiętam, żem mu życie winna, żem mu święcie przyrzekła żadnego
10      1, XIV  | przeszkadzaj, widzisz, że piszę i żem pilnie zatrudniony.~- Ona
11      1, XIV  |        dobrze dokuczyła. Dlatego, żem czarny, nikt mnie w służbę
12      1, XIV  |      sobie i kapelusz spuszczony, żem twarzy nie mógł poznać;
13      2, XV   |            Jeszcze raz powtarzam, żem daleka od chwalenia lub
14      2, XVI  |      daruj zwykłą Twoją dobrocią, żem jeszcze do Ciebie nie wrócił.
15      2, XXV  |     znajomym, że wątpić nie mogę, żem cię już gdzieś widziała.
16      2, XXV  |        pomnożyła. Ale rozumiejąc, żem szlachetniejszemu jestestwu
17      2, XXV  |    liczbie; Opatrzność zrządziła, żem mógł wypełnić przecie zamiar,
18      2, XXVI |  Melsztyński? Mnie los wyznaczył, żem się na Pokuciu wpośród obozu
19      2, XXVI |    wpośród obozu Cyganów urodził, żem cygańskie wychowanie dostał
20      2, XXVI |     dzieciątko tak było miluchne, żem się cieszył niesłychanie (
21      2, XXVII|       czuję nic innego, tylko to, żem najszczęśliwszy w całym
22      2, XXVII|           gdy ja sam nie pojmuję, żem kiedykolwiek boleśnego mógł