Tom, Rozdzial

 1      1, V   |       gwałtowne, imaginacją żywą i zbyt może wybujałą, co było skutkiem
 2      1, V   |          biedna Malwina może i tak zbyt prędko ją odkryje.~ ~
 3      1, VII |            duszy,~Czyliż to prośba zbyt płocha,~Co niebios nigdy
 4      1, XI  |           myśli zmieniać.~Coś może zbyt surowego musiało być wyrytym
 5      1, XI  |        Wando, czas ten list, i tak zbyt już długi, zakończyć. Zbolałe
 6      1, XII |             za te dziwactwa, za te zbyt osobliwe może uczucia? Ja
 7      1, XIII|           i nadeszli wtedy, że jej zbyt gorąco i że jej. się tańcować
 8      1, XIII|           przekonaną, że przyczyna zbyt ważna przymuszała Ludomira
 9      1, XIII|         Mało kogo tym nikczemnym i zbyt łatwym sposobem bawią, a
10      1, XIV |       ładna, wysokiego urodzenia i zbyt w wielkim świecie znajoma,
11      2, XV  |        poranek jej życia i rychło, zbyt rychło ten kwiat młodzienny
12      2, XV  |      winnej bez wątpienia, ale też zbyt nieszczęśliwej córce. Ojcze
13      2, XVI |    ułożenie księcia Melsztyńskiego zbyt wesołe, by go zrozumieć
14      2, XIX |            były, nieraz patrząc na zbyt śmiały zapęd niejedno serce
15      2, XIX |  zwyciężonym został. Ta pomyślność zbyt podniosła śmiałość zielonego
16      2, XIX |            przyczynę do wzburzenia zbyt może czułego serca, doświadczyła
17      2, XXV | gęściejszym cieniu drzew wyższych, zbyt byłoby już ciemno, gdyby
18      2, XXV |    zostawuje.~- Ale, moje dziecię, zbyt jeszcze blisko zorzy życia
19      2, XXV |           mojej dogadzała. Wtedy w zbyt może nierozważnym, ale Bóg
20      2, XXV |          staruszek - daruj, jeślim zbyt może długo zatrudniał cię
21      2, XXV |        wspomnień i życzeń poniekąd zbyt może żywej imaginacji, a
22      2, XXVI|            się w stronę, skąd głos zbyt jej znajomy pochodził, i