Tom, Rozdzial

 1      1, XI    |         tu po imieniu tylko zowią Dorydą, i ja ci oznajmuję, że nie
 2      1, XI    |   elegancji w listach moich także Dorydą ją zawsze mianować będę.~
 3      1, XI    |           mnie sympatii ta sławna Doryda. Wyraz niemal zawsze drwiący,
 4      1, XI    |          zasmuciło i dlatego może Doryda przyjemną mi się nie zdała.~
 5      1, XI    |              Być to może - rzekła Doryda. - Ale teraz co zima się
 6      1, XI    |       powrotem swoim. Na te słowa Doryda bardziej niż kiedy zaczęła
 7      1, XI    |      księcia Melsztyńskiego, i że Doryda, o wszystkich jego krokach
 8      1, XI    |          mi nie było markotno, bo Doryda widzieć mogła, żem przecie
 9      1, XI    |        była mu odpowiedziała, ale Doryda czasu mi do tego nie zostawiła,
10      1, XI    |           wołała na niego świetna Doryda wśród przepysznego balu
11      1, XI    |             rzekłam natychmiast - Doryda na księcia już czeka, a
12      1, XI    |          figury w mazurze plątał, Doryda zrzędziła, ja nie wiem sama,
13      1, XI    |          której Ludomir, Malwina, Doryda i Twój sługa najpierwszą
14      1, XII   |        ile tylko kochać się mógł. Doryda opuszczona, miłość w nienawiść
15      1, XII   |           łatwo temu uwierzył i z Dorydą w ścisłe wszedł związki,
16      1, XIII  |     jesteś, Ludomirze - wrzasnęła Doryda. - Idźże przynajmniej do
17      1, XIII  |           wyrwać się będzie mógł, Doryda koniec swojej sukni trzymać
18      2, XVI   | nieszczęśliwy jak kiedykolwiek... Doryda porzucona na zawsze... po
19      2, XVII  |           ją obrażać i w tym celu Doryda poradziła majorowi, aby
20      2, XVII  |         przyczyna - odpowiedziała Doryda - gdyż od tygodnia nie ma
21      2, XXVIII|        mojej powieści, owa sławna Doryda, przez czas jakiś w tonie,
22      2, XXVIII|        świat się pokazały, sławna Doryda, od nikogo nie ulubiona,