Tom, Rozdzial

 1      1, I     |    którego relacja Bóg wie jak długo byłaby potrwała, gdyby następującą
 2      1, VI    |     właściwie była wesołą. Czy długo i dobrze po tym balu spoczywała,
 3      1, X     | obojętnością przejęta, Malwina długo i słuchać tych rad nie chciała,
 4      1, XI    |        Melsztyńskim? Nigdy tak długo po nim nie tęskniła Warszawa. -
 5      1, XIV   |   słuchać zaczęła.) Trafem, co długo gadać by trzeba, do niegom
 6      1, XIV   |        już jej tam nie zastał, długo jej snu nie dozwalały. Przy
 7      2, XV    |      wiem, dokąd, po co ani na długo. Tylko tyle wiem, że stąd
 8      2, XV    |      zasłoną miłości ojczyzny.~Długo byłoby wyszczególniać, moja
 9      2, XV    |       co go dzieliło od Taidy, długo miłość swoją taił najusilniej.
10      2, XV    |  sposób życia nie było podobno długo wytrzymać. Toteż zbliżając
11      2, XVII  |   którym kuzyn ranę odebrawszy długo w niebezpieczeństwie życia
12      2, XX    |    niespokojni, widząc, że tak długo nie wraca, szli właśnie
13      2, XX    |    Lecz to ocucenie nie trwało długo, w ustawiczne znowu mdłości
14      2, XXI   |       się, luba Wando, żeś tak długo żadnej ode mnie nie miała
15      2, XXIV  |    Melsztyński, który bez tego długo smutnym być nie mógł, wtedy
16      2, XXV   |      drżącym tym światłem dość długo kierowana Malwina doszła
17      2, XXV   |        otoczyli; bronił im się długo, lecz mnogości nareście
18      2, XXV   |        daruj, jeślim zbyt może długo zatrudniał cię opisaniem
19      2, XXV   |        w jej okna dowiodły, że długo spać musiała. Spiesznie
20      2, XXVI  |      Szczęśliwym trafem (co by długo mówić było) trochę umiałem
21      2, XXVII |       obłąkanej taż miłość tak długo przytłumiona i dusza najgorętszymi
22      2, XXVIII|      Florynki, o życiu którego długo powątpiewano, gdyż w tym