Tom, Rozdzial

 1      1, I     |     nieść nikomu, lecz na drugą rękę wziąwszy ją natychmiast
 2      1, II    |   Wszyscy się troskliwie o moją rękę pytali. Do śniadaniaśmy
 3      1, V     |  obficie dodawała na chorą jego rękę, z wdzięcznością przyjmował,
 4      1, VI    |         do batów, Ludomir podał rękę Malwinie i ta, po długim
 5      1, VI    |       mimowolnie chwyciła go za rękę, jak żeby się bała, że ją
 6      1, VIII  |        Malwina, jam jeszcze jej rękę trzymał. - Idźmy - rzekła -
 7      1, XI    |        Malwiny kaducznie nie na rękę naszej Dorydzie; ale tym
 8      1, XIV   |         Frankowskę wziąwszy pod rękę na kwestę puściła się szczęśliwie.~
 9      1, XIV   |       Ludomira, wziąwszy ją pod rękę, między konie, ludzie, dyszle
10      2, XV    |        by ją wtedy był wziął za rękę, po pulsie pewnie by rozumiał,
11      2, XV    |         było w całej Polszcze o rękę córki się dobijało, acz
12      2, XV    |          że Ludomira kocha), iż rękę jej księciu Sanguszce już
13      2, XX    |         podniósłszy oczy podała rękę księciu Melsztyńskiemu i
14      2, XXI   |  dołożyć chciałam: "a po wojnie rękę moją otrzymasz", lecz tych
15      2, XXI   |     inaczej, jak dusza czuła, i rękę swą księciu Melsztyńskiemu
16      2, XXV   |   związawszy i szal wziąwszy na rękę wyszła oknem.~Od powrotu
17      2, XXVII | posiadasz. Ale przyjmij dzisiaj rękę Malwiny, tej Malwiny, która
18      2, XXVII |       niegdyś w raju Ewa~Oddała rękę w ręce młodego kochanka
19      2, XXVII |        wrotach poranka.~Ludomir rękę tę łzami radości oblał i
20      2, XXVIII|         się prosić, by mu takoż rękę swoją oddała.~Gdy te wszystkie
21      2, XXVIII|   rozrzewniona chwyciwszy go za rękę:~- Niewdzięczny - łzy mając