Tom, Rozdzial

 1      1, V    |          przypomina mi, co autor jeden niemiecki w jednym z dzieł
 2      1, VIII |         opuści. Raz jeszcze może jeden gdybym ją ujrzał, nic by
 3      1, IX   |           Ty tego pragniesz, ten jeden dowód dać mogę, niestety,
 4      1, XI   |     nazwała, dokładając: Jest on jeden z najbogatszych i najzacniejszych
 5      1, XI   | niezabawne, nic się nie klei. On jeden umie wszystko ożywić.~-
 6      1, XIII |  Chciałem tańcować, pół życia za jeden taniec rad bym oddał, ale
 7      1, XIV  |     stała zwierciadłem i właśnie jeden z nowo przyniesionych czepeczków
 8      1, XIV  |          osób, których tylko mur jeden dzielił. W istocie nic mniej
 9      1, XIV  |        tymi mizernymi domostwami jeden porządny domeczek śpiesznie
10      2, XV   |      nieba Taidę były obdarzyły, jeden dodały, którego moc wielowładna
11      2, XVI  |       się musi, że Ludomir tylko jeden o tym jest uwiadomionym
12      2, XVIII|        słyszeć można było. Młody jeden rycerz zapytany, jaki kolor
13      2, XX   |        dłużej żyła przez ten rok jeden niż przez resztę bytu swojego
14      2, XXIII|    wątpienia, gdyby, szczęściem, jeden z kilku ułanów, co z nim
15      2, XXIV |      Mohilewem brakował żołnierz jeden, o którym szef nie wie,
16      2, XXV  |     przez mech się przedzierają. Jeden z tych głazów nad przepaścią
17      2, XXV  |       może nierozważnym, ale Bóg jeden wie, jeśli nie w szlachetnym
18      2, XXVI |       kształcie płomieńczyka, co jeden z nich miał na ramieniu,
19      2, XXVII|        oddawać nic mogę, gdyż ty jeden na świecie i od dawna już
20      2, XXVII|      doniosły; jak nareście list jeden doszedł oznajmujący za wiadomość
21      2, XXVII| niezmienną miłość, którą Ludomir jeden jedynie wzbudzić mógł w