Tom, Rozdzial

 1      1, I    |        dobrze odświeżyć. Ale, mój ty luby tchórzu - dalej z uśmiechem
 2      1, I    |      zupełnie się uspokoiły, to i ty się uspokój, moja Wandulu,
 3      1, I    |        zawsze rozrzewniają, kiedy ty twoim słodkim głosem je
 4      1, I    |          Opatrzność zrządziła, że ty jesteś na świecie, żeś moją
 5      1, I    |     świecie, żeś moją siostrą, że ty mnie, a ja ciebie tak z
 6      1, IX   |         rzucam na wieki?~Malwino! Ty, która dobroci najtkliwszym
 7      1, IX   |          żegnam Cię na tej ziemi, Ty najpierwsze, Ty jedyne szczęście
 8      1, IX   |        tej ziemi, Ty najpierwsze, Ty jedyne szczęście życia mojego?"~
 9      1, IX   |           szczęścia być nie może. Ty tego pragniesz, ten jeden
10      1, XI   |        napatrzyłam się do woli, a Ty wiesz, jak ja śniegu nie
11      1, XI   |    Malwiny, biednej Malwiny! Ach! ty przynajmniej nie zapominaj
12      1, XI   |    nieznośną wieś czynić muszą, a Ty, najwierniejszy między wiernymi
13      1, XII  |      Widzę - rzekła - majorze, że ty głowę tracisz dla tej Malwiny,
14      1, XIV  |         ją przerwała.~- Ale, ale, ty podobno dla ubogich kwestujesz.
15      2, XV   |          Melsztyński, którego też ty niemiłosiernie męczysz! -
16      2, XXI  |       siostry Twojej! Ale, Wando, ty, co od dzieciństwa znasz
17      2, XXI  | dzieciństwa znasz mnie najlepiej, ty, co wiesz, że cudze szczęście
18      2, XXI  |       rozstrzygnąć może?~Wando, i Ty Polka! i Ty masz serce,
19      2, XXI  |        może?~Wando, i Ty Polka! i Ty masz serce, co sławę umie
20      2, XXVII|       mego oddawać nic mogę, gdyż ty jeden na świecie i od dawna