Tom, Rozdzial

 1      1, I    |          co by w tym razie działać trzeba, gdy jeszcze te słowa: "
 2      1, V    |         wyjawieniu nazwiska.~- Nie trzeba go męczyć niepotrzebnymi
 3      1, V    |       stanie rzeczy dziwić się nie trzeba, że choć ręka Ludomira dawno
 4      1, VII  |   potrzebny, tak (wyrzec nareszcie trzeba) ukochany, zupełnie był
 5      1, VII  |            duszę. I dziwić się nie trzeba, jeźli świtać już zaczynało,
 6      1, VIII |            Ludomira! Matko! jechać trzeba. Jutro równo ze dniem, gdy
 7      1, VIII |            więcej... Matko? czemuż trzeba było, by te zapytania czyniła
 8      1, XIII |          Darmo, nie było co mówić, trzeba było pójść po igłę. Zaspane
 9      1, XIV  | powierzchowności sądzić o ludziach trzeba... W młodości mojej, tak
10      1, XIV  |          Trafem, co długo gadać by trzeba, do niegom się udał, on
11      2, XVII |        tyle ma gąb donoszących, co trzeba i nie trzeba, po wsiach
12      2, XVII |       donoszących, co trzeba i nie trzeba, po wsiach jak i w mieście)
13      2, XVII |         nieznośnych godzin przebyć trzeba, by do tej lubej, pogodnej
14      2, XIX  |         sercu wyryły. Ale przyznać trzeba, że ktokolwiek by go ujrzał
15      2, XXII |       jednomyślnie ułożyli, że iść trzeba na pocztę, aby się dowiedzieć,
16      2, XXIII|       jedno z najpierwszych liczyć trzeba tę niewiadomość przyszłości,
17      2, XXIII|             co "kochaniem" zwać by trzeba) napełnione mając serce
18      2, XXIV |            wiedząc, że tylko czasu trzeba mu było, żeby do zupełnego
19      2, XXIV |       uściskania ukochanego wnuka. Trzeba być oddalonym przez czas
20      2, XXIV |        jaki od tego, co się kocha, trzeba drżeć o życie jego w oddaleniu