Tom, Rozdzial

 1      1, I    |              firanki pozasuwała, aby, ile możności, ni widzieć, ni
 2      1, VII  |      porzuciła. Z trwogą dostrzegała, ile jego pamięć głęboko w jej
 3      1, VII  |               tak żywo w sercu czuła, ile Ludomira kochała, że nie
 4      1, IX   |              domyślała się, niestety, ile ważną, ile ciężką do wykonania
 5      1, IX   |             się, niestety, ile ważną, ile ciężką do wykonania ta ofiara
 6      1, XII  |             ze mną i gadać może, gdyż ile mogę, stronię dotąd od niego,
 7      1, XII  |          Melsztyński kochał się tedy, ile tylko kochać się mógł. Doryda
 8      1, XIV  |       gruntowne zasady, robię z nich, ile jest w mocy mojej, czułe
 9      1, XIV  |             oświadczyła ochmistrzyni, ile sposób, którym obowiązki
10      1, XIV  |               być musisz!~- Nie tyle, ile rozumiesz, moje dziecko -
11      2, XV   |             rozpacz wprowadzać taiła, ile mogła, przed nim zgryzoty
12      2, XV   |      dłuższego nie miała, tylko tyle, ile potrzeba było, żeby dziecięciu
13      2, XVI  |           zmartwień swoich z zupełną, ile miarkować mogła, ufnością?
14      2, XVII |            zmartwił, jednak nie tyle, ile rozumieć można było. Naprzód,
15      2, XVIII|     przynajmniej mógł ją przekonywać, ile życzenia jej, ile chęci
16      2, XVIII|        przekonywać, ile życzenia jej, ile chęci nawet najdrobniejsze
17      2, XXII |         wilanowskich. Malwina widząc, ile to opisanie wrażenia sprawiało
18      2, XXII |            zaś teraźniejsze odsuwała, ile tylko było w jej mocy, gdyż
19      2, XXV  | uspokajającego uczucia i rozmyślając, ile - w porównaniu zmartwień
20      2, XXV  |         winien, oświadczyła starcowi, ile powieść jego wzbudziła w