Tom, Rozdzial

 1   DoMo        |    naszych ojców i dziadów, lecz bynajmniej nie malują obrazu teraźniejszego
 2      1, III   |       stanowić nie mogła, świata bynajmniej nie znała i żadnego innego
 3      1, III   |          co jej odpowiedział, że bynajmniej to nie szkodzi, że raz będąc
 4      1, III   |         dołożyć mogę, że dobra i bynajmniej nie zawzięta Malwina, zapomniawszy,
 5      1, V     |        się znajdują. Malwina zaś bynajmniej doskonałą nic była; miłą
 6      1, V     |           hałas wielkiego świata bynajmniej przeciwnymi jej nie były.
 7      1, IX    |          jest, że to wyjawienie, bynajmniej Tobie nieużyteczne, najboleśniej
 8      1, XI    |   Frankowska, siedząc przy mnie, bynajmniej nie przerywała, dały mi
 9      1, XI    |    dobrego serca, nie myśląc już bynajmniej o tym sławnym księciu pułkowniku,
10      1, XI    |         mnie jak dla wszystkich, bynajmniej o mnie nie myśli i z wszelką
11      1, XII   |           to zimne bożyszcze, co bynajmniej nie kocha się w Ludomirze;
12      1, XIII  |     własnej była potrzebniejszą, bynajmniej walców nie żałowała.~Gdy
13      1, XIV   |      zgromadzeniu. Weszła tedy i bynajmniej tego nie żałowała, bo jaki
14      2, XV    |           co się o nią dobijali. Bynajmniej przyszłych chwil nie zgłębiając
15      2, XVII  |       pragnął, z obojętną miną i bynajmniej na Malwinę nie patrząc głośno
16      2, XXIV  |      społeczeństwem, nie wątpili bynajmniej, że się wszystko podług
17      2, XXV   | dogodziła każdemu upewniając, że bynajmniej mocno nie czuje się być
18      2, XXVII |       jest tobie; strata Malwiny bynajmniej go martwić nie będzie, gdyż
19      2, XXVII |       przyjazdu mego do Warszawy bynajmniej dla niego miłości nie czuło,
20      2, XXVIII|          Ludomir, nie mający już bynajmniej chęci do tajnego, do jawnego