Tom, Rozdzial

 1      1, IV   | przednio, z uwagą, sceny tkliwe zdawał się nie tylko wzrokiem,
 2      1, VII  |       Ludomir, choć nią jedynie zdawał się zajętym, nigdy dotąd
 3      1, XI   | jakiegokolwiek powodu śpiesznie zdawał się dążyć. Modny jakiś ekwipaż
 4      1, XI   |   poprzedzał, niezmiernie długi zdawał mi się; z jakąś trwogą na
 5      1, XI   |    Dorydy i nią jedynie zajęty, zdawał się zupełnie zapominać i
 6      1, XII  |        Ach! w Krzewinie Ludomir zdawał się od całego świata opuszczonym,
 7      1, XII  |      całego świata opuszczonym, zdawał się pierwsze w życiu szczęście
 8      1, XIII |     widziała, czym tyle jej się zdawał różnym od ułożenia swego
 9      2, XV   |       tym fatalnym losem, który zdawał się truć wszystkie życzenia
10      2, XIX  |       wdzięków, z których każdy zdawał się godzien pierwszeństwa.
11      2, XIX  |     unoszący się nad szyszakiem zdawał się dążyć ku niebu, promienie
12      2, XX   |        głosem ciszę przerywając zdawał się chcieć wypędzić okropność
13      2, XX   |      gorączki lękać najbardziej zdawał się Malwinę, nie dozwolił
14      2, XXI  |      oświecał, a z ciemnot nocy zdawał się dobywać. Ujrzałam to
15      2, XXIV |        śmierci się nie bał, ale zdawał się życiem gardzić szukając
16      2, XXV  |     tchu jeszcze cokolwiek mieć zdawał się. Wlałem mu krople tęgie
17      2, XXVI |     trafu, który tyle panów ich zdawał się obchodzić.~Gdy już blisko
18      2, XXVI |      zwali. Trzeci rok mieć się zdawał; zrazu płakał nieco, ale
19      2, XXVII|        stan wątpliwy i nieznany zdawał mu się upodlający, jak wyznać