Tom, Rozdzial

 1      1, VII  |          zmrużyła. Nie mając już nadziei zaśnięcia i strudzona najsmutniejszymi
 2      1, VII  |          kochać, nie mając nigdy nadziei być od ciebie kochanym!~
 3      1, XII  |     pochwalały to przywiązanie w nadziei, że na pożądanym ze wszech
 4      1, XIII |        Co jest zaletą, a co wadą nadziei?~Że zwodzić umie.~Gdy drugą
 5      1, XIV  |     gwałt przymusu, strata nawet nadziei wykorzenić z serca Polaków
 6      2, XV   |     nagrodzić. W tej lubej będąc nadziei, nieciężko było Taidzie
 7      2, XV   |          słabszą codziennie, ani nadziei, ani chęci życia dłuższego
 8      2, XV   |         Ale umieram z rozkoszą w nadziei, że śmierć moja winy i błędy
 9      2, XVII | Krzewinie była poznała, nie tyle nadziei czynić im to mogło oczernienia
10      2, XX   |       jej obcych doznała, wieleż nadziei przyćmionych, wiele odmian
11      2, XXII |       jednak za każdym promykiem nadziei polepszenia losu tej ojczyzny
12      2, XXII |     serce swoje czuła, nic miała nadziei, by kiedykolwiek wrócić
13      2, XXV  |         jeszcze żyje. Ten promyk nadziei serce moje radością napełnił,
14      2, XXV  |   znalazł i przyjaźń, bez celu i nadziei w świat się puściłem. Co
15      2, XXV  |         Spiesznie więc wstała, w nadziei że reszta społeczeństwa (
16      2, XXVI |       imienia, bez rodziców, bez nadziei szczęścia żadnego ani prawa
17      2, XXVII|          słowie pierwszy promień nadziei, pierwsze wyobrażenie szczęścia
18      2, XXVII|         do tego pułku, w jedynej nadziei znalezienia w tym stanie