Tom, Rozdzial

 1   DoMo        | wzbudzających, a do czytania których mało kto się nawet porywa. W
 2      1, I     |         rzeczy za te o zdrowie swoje mało dbanie jej przepowiadał,
 3      1, III   |           Malwina, zapomniawszy, jak mało z nim była szczęśliwą, szczere
 4      1, IV    |       Wiedzieć szczegóły o losie tak mało znaczącego, jak ja jestem,
 5      1, X     |             zupełnie straciła i jeść mało co mogła; twarz bladsza
 6      1, XII   |            tak ujmującym wystawiały, mało prawdziwego szczęścia zawiera
 7      1, XII   |             mną jedynie zajęty, choć mało co ze mną i gadać może,
 8      1, XIII  |         złośliwym jest być zabawnym. Mało kogo tym nikczemnym i zbyt
 9      2, XVII  |             w ręku trzymała, Malwina mało co nie upuściła; herbata
10      2, XVII  |              siedziała, która bardzo mało o księcia Melsztyńskiego,
11      2, XX    |            moment nie widzi. Ludomir mało go nie udusił z radości
12      2, XXI   |              niestety, od tej chwili mało spokojności doznaję. Smutne
13      2, XXII  |            tam część jaka wojska, co mało kogo i obchodzi, bije się
14      2, XXIV  |              i dlatego, że czuła, iż mało kto by go pojął i rozumiał)
15      2, XXV   |       wszechrzeczy, człowiek zaczyna mało ważyć mijające zdarzenia
16      2, XXV   |              zdarzeń jestestwa nader mało znaczącego i które (wyjąwszy
17      2, XXVII |             radość i szczęście nadto mało mi są znajome, ażebym dokładnie
18      2, XXVIII|          Malwiną; ale, niestety, tak mało godzin szczęśliwych w życiu