Tom, Rozdzial

 1      1, I     |        ty twoim słodkim głosem je śpiewasz!~Malwina, każdemu
 2      1, VI    |       nader miło jest odbierać je od kochającej osoby, tysiąc
 3      1, VI    |       razy jest milej krociami je sypać na ulubiony cel swego
 4      1, XIII  |       nadto się różnią, abyśmy je kiedy z sobą dzielili.~Co
 5      1, XIV   |     zaczną, bezpiecznie ominąć je może.~Luty już się skończył,
 6      1, XIV   |   samym przywiązaniem kierować je na tor cnoty? Nie jestem
 7      2, XVI   |  zebranych pieniędzy. Wysypała je i wtedy ładunek z monetą,
 8      2, XVIII |      była te słowa. Lecz ledwo je była wyrzekła, postrzegłszy,
 9      2, XVIII |        wyryć puklerzu: "Ziścić je lub zginąć."~Ten napis Malwina
10      2, XIX   |    igrzyskom dodawały, czyniąc je jakoby przygotowaniem do
11      2, XXI   |      być winną, i tym święciej je czuję, im trudniejsze mi
12      2, XXII  | pieniędzmi umniejszać cieszyła je przynajmniej nadzieją i
13      2, XXII  |      cieniu ich włosów, biorąc je nawiasem z dużego kosza,
14      2, XXV   |   trzymała w ręku wieńce. Dała je Malwinie i gdy Malwina raz
15      2, XXVII |        nieba szukałem! Podnieś je bez gniewu, a ja jeszcze
16      2, XXVII |       uczuć łatwiej by mi było je opisać, ale radość i szczęście
17      2, XXVII |         ażebym dokładnie wydać je mogła. Tyle tylko powiem,
18      2, XXVIII|    Ludomir natychmiast doniósł je listem Telimenie, prosząc