Tom, Rozdzial

501      2, XXVII |       wytłumaczenie, przycisnął kochankę do serca wrzącego w uniesieniu.~-
502      2, XXVII |          siostrze ugaszonymi zostały. Co do mnie zaś - zapłoniwszy się
503      2, XXVII |             szukać nie będzie, jak potem do Telimeny, opiekunki swojej,
504      2, XXVII |             kilka miesięcy później listy do tejże Telimeny, z Warszawy
505      2, XXVII |           miłości księcia Melsztyńskiego do Malwiny doniosły; jak nareście
506      2, XXVII |             która nas dzieliła, udać się do ciebie nie śmiałem, poznać
507      2, XXVII |                 zbroi w dniu turniejów i do śmierci najdroższym dla
508      2, XXVII |                  które od przyjazdu mego do Warszawy bynajmniej dla
509      2, XXVII |             Przyjechawszy przeszłej zimy do Warszawy, gdym ujrzała twego
510      2, XXVII |                  odrazę niepojętą czułam do niego, skoro miłości ode
511      2, XXVII |        natychmiast za prostego żołnierza do tego pułku, w jedynej nadziei
512      2, XXVII |                  oblał i przyciskając ją do serca:~- Boże! - zawołał -
513      2, XXVIII|              mający już bynajmniej chęci do tajnego, do jawnego ani
514      2, XXVIII|             bynajmniej chęci do tajnego, do jawnego ani do żadnego odjazdu,
515      2, XXVIII|                  tajnego, do jawnego ani do żadnego odjazdu, zamiast
516      2, XXVIII|                przeniósł się natychmiast do Krzewina, gdzie dobry Ezechiel,
517      2, XXVIII|                  porzuciwszy kępę, takoż do zamku z nim się przeniósł.
518      2, XXVIII|             wnuka nie widział przeszkody do życzeń drugiego, gdyż się
519      2, XXVIII|            doskonałości czując złączonym do wielu innych w miłym i pustym
520      2, XXVIII|                   by zjechała najprędzej do Krzewina być świadkiem dnia,
521      2, XXVIII|               Malwinę, a brat jego Wandę do świętych zaprowadziwszy
522      2, XXVIII|              jakiś przy pułku wrócił był do Warszawy w czasie, gdy wkrótce
523      2, XXVIII|           kłótnia z okazji miłostek jego do tejże Florynki wyniknęła.
524      2, XXVIII|                  jakośmy z listu Alfreda do majora Lissowskiego w domu
525      2, XXVIII|               zabawiwszy jeszcze na wsi, do Warszawy pojechali na zimę,
526      2, XXVIII|              plebanią w Krzewinie, gdzie do późnego wieku łagodnością,
527      2, XXVIII|                  i utonął. Ale ja jednak do dzisiejszego dnia dobrze
528      2, XXVIII|                nie porzucili. Frankowska do śmierci Malwiny nie odstąpiła
529      2, XXVIII|                   gdy ona, przyjechawszy do Warszawy, łagodniejsza,
530      2, XXVIII|                   umyślił wtedy udać się do Wandy i zaczął do niej palić
531      2, XXVIII|               udać się do Wandy i zaczął do niej palić ofiary, ale,
532      2, XXVIII|                łagodne pobłażania łącząc do wielu innych przymiotów,
533      2, XXVIII|             niedługim bardzo czasie tyle do siebie przywiązać męża swego,
534      2, XXVIII|              najszczerzej przywiązał się do żony tym stałym uczuciem,
535      2, XXVIII|               równie takoż niezmiennie i do końca życia od niego była