Tom, Rozdzial

 1      1, V    |    dawało jej myślom i wyrazom coś szczególnie miłego. Łączyła
 2      1, V    |        Czasem w ich spojrzeniu coś anielskiego zastanawiało,
 3      1, X    |        żeby ten Ludomir, który coś tak szczególnie szlachetnego
 4      1, XI   |     czemu mnie tyle obchodzi i coś smutnego mi się robi myśląc
 5      1, XI   |  czasem szybko myśli zmieniać.~Coś może zbyt surowego musiało
 6      1, XI   |   wcale, a co gorzej, Ludomira coś się boję. Na moją biedę
 7      1, XI   |      tę nagłą zmianę, ale mnie coś wszystko się zdaje, że nagłe
 8      1, XIV  |       komina zawadził i tak mu coś niewygodnie na świecie być
 9      1, XIV  |      patrzał potem zza pazuchy coś białego, na kształt cienkiej
10      2, XV   |     męczysz! - Malwina chciała coś na to odpowiedzieć, ale
11      2, XVI  | osłupienie umysł jej wprawiał. Coś to podobnego było, jak kiedy
12      2, XVI  |    wielkim uprzedzeniem, że go coś nieprzewidzianego przynagliło
13      2, XVII |       za komeraże warszawskie, coś mi wiernie przez całą zimę
14      2, XIX  |  Ułożenie dziwnie szlachetne i coś smutnego w całej jego postaci (
15      2, XXIV |     radość wielka i szczera ma coś zarażającego w sobie, bo
16      2, XXV  |      ten kamień z tym napisem, coś dopiero odczytała, tyle
17      2, XXVI |      mi jednak tak ciężko jest coś wymówić.~- No mówże, a kończ
18      2, XXVII|        ujrzał w Warszawie. Ale coś wtedy może wyrzec chciała...~-