Tom, Rozdzial

 1      1, VII  |         Ludomira kochała, że nie mogąc pojąć, by on się tego nie
 2      1, X    |         naówczas mego życia. Nie mogąc więc z pewnością o jego
 3      1, XIII |         mu były dotkliwe, że nie mogąc tańcować z Malwiną do drugiego
 4      1, XIV  |         Ni służby, ni roboty nie mogąc nigdzie dostać, w największą
 5      2, XV   |           ledwo poruszenie utaić mogąc zapytała się. Na co spokojnie
 6      2, XV   |          własnego jej serca.~Nie mogąc samotności wytrzymać dłużej
 7      2, XVIII|     najbardziej nie życzyła. Nie mogąc sama dobrze zrozumieć, co
 8      2, XXII |           kochanków zabrano. Nie mogąc ich boleści pieniędzmi umniejszać
 9      2, XXIV |     drogę przedsięwziął. Ale nie mogąc dla słabości tak śpieszno
10      2, XXV  |     który tak dalej mówił:~- Nie mogąc się bić za ojczyznę, chciałem
11      2, XXV  |       lecz mnogości nareście nie mogąc się oprzeć mocno raniony
12      2, XXV  |         i tak mi zasłabł, że nie mogąc już do poczty dojechać do
13      2, XXV  |         pory do folwarku iść nie mogąc:~- Żegnam cię, mój ojcze -
14      2, XXV  |         swoich udzielić; ale nie mogąc ich się doczekać położyła
15      2, XXVI |         takoż na kępę poszli nie mogąc obojętnie czekać rozwinięcia
16      2, XXVI | kiedykolwiek znajdę jeszcze, nie mogąc nigdy inne dziecko wziąć
17      2, XXVI |         te dzieci wychowałam nie mogąc inaczej ich rozeznawać,