Tom, Rozdzial

 1      1, I     |      potem z uśmiechem podobnym,~Jakim cierpliwość w żalu się rozśmieje,~-
 2      1, I     |        do pomagania cierpiącym w jakim bądź gatunku, jeszcze osobistą
 3      1, IX    |   oddarła i łatwo pojąć można, z jakim uczuciem, co następuje,
 4      1, XI    |          zaczęło i nie rozumiem, jakim szczęściem nie zemdlałam.
 5      1, XI    |          że Ludomir, nie wiem za jakim urlopem, cichaczem ujechał
 6      1, XII   | przyszłość wiecznego szczęścia w jakim bądź losie, byle z nim podzielonym;
 7      1, XIII  |        pisać skończyli, nie wiem jakim trafem, zaczęli mówić o
 8      2, XV    |    zawieruszył się był, nie wiem jakim sposobem, i we dwa lata
 9      2, XVIII |    równym zapałem ku Malwinie, z jakim był odjechał; ale bardziej
10      2, XVIII |     jednym posiedzeniu, nie wiem jakim trafem, rozmowa wszczęła
11      2, XXII  |  kochanka. którego by była losem jakim niespodzianym utraciła na
12      2, XXIII |        byli zapędzili, widząc, w jakim zostaje niebezpieczeństwie,
13      2, XXV   |          skąd jest. gdzie idzie, jakim trafem w tym odludnym miejscu
14      2, XXV   |     rozeznawać i dowiedział się, jakim trafem i gdzie się znajduje.
15      2, XXVII |       utwierdziła go w sposobie, jakim na przyszłość miał działać,
16      2, XXVIII|         gdyż rozumiał, że trafem jakim o tej całej awanturze uwiadomioną