Tom, Rozdzial

 1      1, I    |      zupełnie sobie nieznajomego, osobliwie w niebytności ciotki, która
 2      1, IV   |          spojrzenia jak Ludomira, osobliwie kiedy na Malwinę patrzy.
 3      1, IV   |           Ciociu, że tak naszą, a osobliwie moją ciekawość dręczyć nie
 4      1, XI   |           go gdzieś już widziała. Osobliwie w oczach ma jakiś wyraz,
 5      1, XI   |            że publiczność, a damy osobliwie z niecierpliwością dnia
 6      1, XII  |      upokorzenie Dorydy; starsze, osobliwie zaś te, których przyjaźń
 7      1, XIII | niewypowiedzianie były do twarzy, osobliwie ładną była tego wieczora
 8      1, XIII |           wieczora i może dlatego osobliwie była wesoła. Otoczona młodzieżą,
 9      1, XIV  |          zastąpić szczęście może, osobliwie kiedy cel użyteczny obejmuje.
10      2, XIX  |         ciekawość publiczności, a osobliwie ciekawość dam mocno wzbudziły,
11      2, XIX  |         wszystkich przytomnych, a osobliwie życzenia dam, które świadkami
12      2, XXIV |       niejedno przykre uczucie, a osobliwie stratę tej swobodnej spokojności,
13      2, XXV  |        Takim bywa los powszechny, osobliwie ku zachodowi życia, że czas
14      2, XXVII|          Ludomira. Ale widok wału osobliwie, gdzie przed rokiem o tej
15      2, XXVII|          zachmurzać myśli twoich, osobliwie w chwili, gdy ja sam nie