Tom, Rozdzial

 1      1, I    |        blaskiem ognia zaćmiona; wtem belka wpół spalona padła
 2      1, VI   |       Bardzo też to ładne było. Wtem goście szczęśliwie nadeszli.
 3      1, VI   |      najgłębszym westchnieniem. Wtem dochodzili do batu, i na
 4      1, VII  |    które kwiatem obsypane było. Wtem lekki wietrzyk zawiał i
 5      1, XI   |  wieczorowi zaczynał ustępować. Wtem postylion zatrąbiwszy wyrwał
 6      1, XI   |      tylko obcym było Dorydzie. Wtem Starościc się do niego przysunął,
 7      1, XIII |         zajęta była wesołością. Wtem wieniec maczków zsunąwszy
 8      1, XIV  | najwłaściwiej miłych jej myśli.~Wtem przechodzący jakiś, mijając
 9      2, XX   |   resztę bytu swojego na ziemi.~Wtem dumania jej przerwane, a
10      2, XX   |     szczęśliwie, a po wojnie... Wtem krzyk okropny przerwał jej
11      2, XXII |       umyślnie rozwiniętą była. Wtem trąbka pocztowa dała się
12      2, XXV  |        nic z balu nie straciły.~Wtem Wanda sto razy ściskając
13      2, XXV  |        ją tak przyjemną czynił.~Wtem Malwina się obudziła. Sen
14      2, XXVII|   zaplątał.~- Ach, Ludomirze! - wtem przerwała Malwina - serce