Tom, Rozdzial

 1      1, XI    |             się boję. Na moją biedę wrócił, widział Malwinę i dość
 2      1, XI    |           po co. Po trzecie, że jak wrócił w końcu sierpnia do pułku,
 3      1, XIV   |           poleciał i niedługo potem wrócił, i przyniósł ten sznurek
 4      2, XV    | przestrzenie, skąd nikt jeszcze nie wrócił, tą myślą jedynie zajęta,
 5      2, XV    |          zatrudnień i miłości jego. Wrócił z tym dziecięciem do Warszawy
 6      2, XVI   |           żem jeszcze do Ciebie nie wrócił. Niestety! wiesz, co mnie
 7      2, XVII  |         kochał i przy tym gorączka. Wrócił jak najspieszniej, nie dał
 8      2, XVIII |      niebytności książę Melsztyński wrócił do Warszawy z tym samym
 9      2, XXIII |         niebezpieczeństwie, nie był wrócił w największym pędzie szukać
10      2, XXIII |             aby w większej sile nie wrócił jeszcze, cofać się umyślili
11      2, XXIII |              gdy książę do zupełnej wrócił spokojności. Pierwsza myśl
12      2, XXIII |             żaden z rozesłanych nie wrócił i książę pułkownik nie będąc
13      2, XXV   |           pozwól, bym cię opuścił i wrócił do mego chorego.~Malwina
14      2, XXVIII|    zabawiwszy czas jakiś przy pułku wrócił był do Warszawy w czasie,