Tom, Rozdzial

 1      1, I    |          mnie szanować zalecasz, wiesz dobrze, że waleczni rycerze,
 2      1, XI   |       Wandę. Ale o tym już dawno wiesz, więc od czegoś nowego zacząć
 3      1, XI   |    napatrzyłam się do woli, a Ty wiesz, jak ja śniegu nie lubię.
 4      1, XI   |          Starościcu, co wszystko wiesz, nie wiesz też nic o młodym
 5      1, XI   |           co wszystko wiesz, nie wiesz też nic o młodym księciu
 6      1, XI   |         jest mi dotąd niepojęte.~Wiesz z ostatniego mego listu,
 7      1, XI   |         już jakiej uroczystości. Wiesz, że publiczność, a damy
 8      1, XI   |          Nie mogę ich zrozumieć.~Wiesz, Alfredzie, że podług dawnego
 9      2, XVI  |     Ciebie nie wrócił. Niestety! wiesz, co mnie tu gwałtem zatrzymuje.
10      2, XVII |        mój królu! To prawda; ale wiesz co, o to nie gniewaj się,
11      2, XXI  |     znasz mnie najlepiej, ty, co wiesz, że cudze szczęście zawsze
12      2, XXV  | wyznaczono. W naszym stanie, jak wiesz, wymówek nie przyjmują i
13      2, XXV  |          o mnie i o moim biednym wiesz przyjacielu - dołożył staruszek -
14      2, XXVII|       jedynie kochać mogę. Teraz wiesz wszystko, luby Ludomirze,