Tom, Rozdzial

 1      1, XI  |                Doryda widzieć mogła, żem przecie niezupełnie od wszystkich
 2      1, XI  |              Otóż on jest, obietnicy nam przecie dotrzymał, dopiero będzie
 3      1, XIII|               myślał, że oddawszy ją już przecie wyrwać się będzie mógł,
 4      1, XIV |                nie rozśmiała; w czas się przecie wstrzymała i z uśmiechem
 5      1, XIV |             budowy rozchodził, z tego ją przecie roztargnienia obudził i
 6      1, XIV |               wielką pracą przedrzeć się przecie do niej potrafiła i już
 7      1, XIV | niebezpieczeństwem życia wyprowadziła ją przecie do spokojniejszej ulicy,
 8      2, XVII|                 dziesięć lat gniewał, ja przecie nie więcej dlatego lubiłbym
 9      2, XXII|                tu znaleźć! Wszakże to ja przecie owa młynarka z Zieńkowa,
10      2, XXV |                 odludne położenie uszedł przecie napadów i rabunków, choć
11      2, XXV |              trudach i pracach dowiozłem przecie na nim rannego aż do naszego
12      2, XXV |         silniejszym oddychaniem znak dał przecie, że jeszcze żyje. Ten promyk
13      2, XXV |             zrządziła, żem mógł wypełnić przecie zamiar, co mnie do tego
14      2, XXV |                 bezsennymi nocami, usnął przecie ku wieczorowi, a ja, zmęczony