Tom, Rozdzial

 1   DoMo       |              w naszym języku czyni mi nadzieję, że moja praca niezupełnie
 2      1, I    |               krótka chwila przyćmiła nadzieje!~Wiosny nadzieje, co kwitną
 3      1, I    |            przyćmiła nadzieje!~Wiosny nadzieje, co kwitną na łące,~I ranna
 4      1, VIII |             będę; już też szczęście i nadzieje wygasły na zawsze w sercu
 5      1, XI   | niecierpliwość prędkiego zajechania i nadzieję zabaw, które na nią czekały.
 6      1, XIII |              obchodzenie się Malwiny, nadzieję i wesołość mu wróciwszy,
 7      1, XIV  |        Opatrzności zastępuje zupełnie nadzieję.~Tak mówił mnich i pęk goździków
 8      2, XV   |                coraz dają i odbierają nadzieję. Więcej dwóch godzin tej
 9      2, XV   |            zgłoszenia się do Ciebie i nadzieję, że pamięci mojej raczysz
10      2, XVIII|          zupełnie l wzięłam za godło "Nadzieję urojenie karmiącą".~- Ach!
11      2, XIX  |               ten napisem swoim wzywa nadzieję, u tego rozpacz i zemstę
12      2, XXI  |    dogadzaniem moją spokojność i moje nadzieje straconymi na zawsze. Niejednemu
13      2, XXII |         wygasić nawet tak niezmęczone nadzieje! My wojen nigdy nie prowadzim,
14      2, XXII |      najważniejsze w Krzewinie; wtedy nadzieje lub trwogi pomnażanymi zostawały