Tom, Rozdzial

 1      1, I    |         powinienem być posłuszny. Ludomirem mnie zowią; w ciągu podróży
 2      1, V    | wiadomości sprawić mogą; często z Ludomirem rozmawiała o tym, co czytywała.
 3      1, VI   |      Malwiny nadchodził i Wanda z Ludomirem umyślili, żeby dnia tego
 4      1, IX   |         ogniwem więzu. który ją z Ludomirem połączał. Pocieszała się
 5      1, XII  |         wielbiony, był owym samym Ludomirem jedynie kiedyś od niej kochanym
 6      2, XV   |          potajemnie ślub wzięła z Ludomirem i unikając gniewu ojca natychmiast
 7      2, XVII |           gwałtem szukał kłótni z Ludomirem. Mówią o pojedynku, co miał
 8      2, XIX  |      pragnęli spotkać się z samym Ludomirem. Ludomir z Melsztyna, zwycięzca
 9      2, XXII |     brzegiem strumyków, którędy z Ludomirem tak często się przechadzała.
10      2, XXVI |   niewyraźnie mówiło jeszcze), że Ludomirem go zwali. Trzeci rok mieć
11      2, XXVI |     młodzieńcowi choremu, którego Ludomirem takoż zowią, ujrzałem na
12      2, XXVI |     Płomieńczyka odtąd już zawsze Ludomirem, a brata jego księciem Melsztyńskim
13      2, XXVII|   Melsztyński w istocie moim jest Ludomirem, mimo tego wszystkiego serce
14      2, XXVII|          Krzewina z lubym pędzone Ludomirem i razem tegoż Ludomira w