Tom, Rozdzial

 1      1, XI    |        mnie samemu, stworzeniu, któremu tak niełatwo zaimponować,
 2      1, XIII  |     wrócić. Książę Melsztyński, któremu wino odwagi dodawało, poufale
 3      1, XIV   |         wodę za tym upominkiem, któremu chyba ręka miłości taką
 4      2, XV    |        Taida ubóstwionego męża, któremu wszystko była poświęciła,
 5      2, XVI   |       Ludomirowi nie wspominać, któremu raptowny jego odjazd z Warszawy
 6      2, XIX   |   niecierpliwością, rychło pan, któremu jedynie jest posłuszny,
 7      2, XX    | wrażenia, tkliwe rozrzewnienie, któremu zbiór okoliczności, miejsce,
 8      2, XX    |         księcia Melsztyńskiego, któremu ten widok przytomność odejmował,
 9      2, XXIV  |        tego walecznego rycerza, któremu książę Melsztyński życie
10      2, XXIV  |       myślach swoich nad owego, któremu w liście swoim do ciotki (
11      2, XXV   |        był ten sam młodzieniec, któremu książę Melsztyński życie
12      2, XXVI  |     szczęście mógł wyrwać temu, któremu życie uratował. Przy tym
13      2, XXVI  |         Ale pomieszanie jakieś (któremu przyczyny wyraźnej dać by
14      2, XXVIII|    dziadowi wyjawił i Zdzisław, któremu jedynie o to chodziło, ażeby