Tom, Rozdzial

 1      1, I     |         ręku nieznajomego, który, szczęśliwie uratowawszy ją spośród ognia,
 2      1, VI    |           ładne było. Wtem goście szczęśliwie nadeszli. Podwieczorek wszystkich
 3      1, XIV   |        rękę na kwestę puściła się szczęśliwie.~Kwesty te w mniejszym obrębie
 4      1, XIV   |         się dowiedzieć, jak i czy szczęśliwie do domu wróciła, znajdzie
 5      2, XV    |          swemu oddała. Donosić go szczęśliwie, a potem w grobie Ludomira
 6      2, XV    |       zniszczenia zupełnego, dość szczęśliwie urodziła syna; lecz skoro
 7      2, XVIII |          wróży. Lecz młody rycerz szczęśliwie się wytłumaczył odpowiadając
 8      2, XX    |   wymówiła:~- Wróć, książę, tylko szczęśliwie, a po wojnie... Wtem krzyk
 9      2, XXI   |         się wynurzam. "Wróć tylko szczęśliwie, a po wojnie..." - były
10      2, XXVIII|         zupełnie zaspokoić, czego szczęśliwie dokazał; gdyż (jakośmy z
11      2, XXVIII| Melsztyńskich węgorze i szczupaki szczęśliwie znowu poławiać zaczął i
12      2, XXVIII|         swoim na prowincji osiadł szczęśliwie. Tam rozpostarł całą swoję
13      2, XXVIII| pięknością, jednego dnia porzucił szczęśliwie to bożyszcze dla nowej tam