Tom, Rozdzial

 1      1, III  |           nigdy twojej nie żałowała spokojności!~Nie chcąc dla żałoby jechać
 2      2, XVII |          tej lubej, pogodnej wrócić spokojności, do której, niestety, mimo
 3      2, XIX  |      przeciwnika, który w wytrwałej spokojności niewzruszonym został. Kilkakrotnie
 4      2, XX   |             wzbudzona i najbardziej spokojności potrzebuje. Książę Melsztyński
 5      2, XXI  |        niestety, od tej chwili mało spokojności doznaję. Smutne przeczucia
 6      2, XXI  |           przy Tobie może cokolwiek spokojności odzyskam. A teraz słuchaj
 7      2, XXII |         Krzewinie odzyskałaby wiele spokojności. bo dobra Malwina nie mogła
 8      2, XXIII|      przynajmniej swobodnej używali spokojności, częste i uspokajające z
 9      2, XXIII|           takoż swobodnej doznawała spokojności. Aż w pośrodku tej ciszy,
10      2, XXIII|           książę do zupełnej wrócił spokojności. Pierwsza myśl jego była
11      2, XXIV | niebezpieczeństwa, jak inni szukają spokojności. Przy tym był ludzki i miłosierny,
12      2, XXIV |      osobliwie stratę tej swobodnej spokojności, którą ledwo zaczęła była
13      2, XXV  |          ciało spoczynku, ale dusza spokojności i ciszy gwałtem potrzebuje.