Tom, Rozdzial

 1      1, II    |   Ludomira; póki on żyć będzie, póty Cię szanować i kochać nie
 2      1, III   |      oczy wlepiwszy w tę stronę póty na ciemny, zarosły zamek
 3      1, VIII  |     zupełnie rozumiał obojętną, póty jeszcze w Krzewinie zostać
 4      1, IX    |     jaką okropną męką taiłem ją póty, póki siły, póki możność
 5      1, XII   |        się była tym przypadkiem póty, póki inne zapomnieć o nim
 6      2, XV    |         ją był gwałtem do życia póty. póki jej dziecko światła
 7      2, XV    |       wszystkie obowiązki, żeby póty nad tym dzieckiem mieli
 8      2, XIX   |     przez przytomne spektatorki póty, póki nowy widok nie zajął
 9      2, XX    |     przywiózł go i nic odstąpił póty, póki ten obejrzawszy chorą
10      2, XXII  |      pozwolić bawić w swym domu póty, póki wojna się nie skończy,
11      2, XXV   |      wychowanie. Póki żyć będę, póty nie zapomnę godzin z nim
12      2, XXVI  |      będę i że nie opuszczę ich póty, póki ci, co do tego prawo
13      2, XXVIII| najszczęśliwszą się sądziła być póty... póki major nasz, nasycony