Tom, Rozdzial

 1      1, XII  | Krzewinowi, do którego, sama nie wiedząc dlaczego, niejedno westchnienie
 2      1, XIII |      chciał utrzymać, nie bardzo wiedząc, co jest filozof i co są
 3      2, XV   |       zdumiała się zupełnie, nie wiedząc już, czy się gniewać, czy
 4      2, XVI  |          jej puste i smutne. Nie wiedząc już dobrze, co począć, przywalona
 5      2, XVII |    interesów użytecznym uczynić. Wiedząc, że tego samego lata, w
 6      2, XVII |         można było. Naprzód, nie wiedząc dokładnie, kiedy książę
 7      2, XXIII|       niejeden wesoło śpiewa nie wiedząc, że za godzinę płakać mu
 8      2, XXIV |         księcia Melsztyńskiego i wiedząc, że tylko czasu trzeba mu
 9      2, XXV  |       nie znając ich nigdy i nie wiedząc nawet, czy mam prawo kogokolwiek
10      2, XXV  | troskliwej czułości matki, która wiedząc go rannym najusilniej powrotu
11      2, XXV  |        był dla odetchnienia. Nie wiedząc sam, gdzie idę, zaszedłem
12      2, XXVI |           I tak w prędkości, nie wiedząc, jak sobie poradzić, przypomniałem,