Tom, Rozdzial

 1      1, I    |            wrócić do pokoju, bo tu, prócz kataru, niczego się nic
 2      1, III  |       żadnej innej myśli nie miała, prócz przywiązania do rodziców
 3      1, VII  |          innego w sercu nie zostało prócz najtkliwszej litości. Zamiast
 4      1, VIII |         myślał, nie czuł na świecie prócz tego, że ją kocham nad życie,
 5      1, IX   |           jakowąś i chęć, żeby nikt prócz niej nie znał jego uczucia,
 6      1, XII  |           nic nie kochał, nigdy nic prócz niej kochać nie będzie.
 7      2, XVII |           kiedykolwiek w świecie co prócz niej był ukochał. Niestety!
 8      2, XVII |         trwają, wszystko na świecie prócz siebie obojętnym czynią;
 9      2, XXV  |            koło siebiem nie widział prócz pustyń i samotności, wrażenia
10      2, XXV  |  niezwrócony do melancholii, któren prócz tego z pierwszym tchem życia
11      2, XXVII|             nią na kolana, wszystko prócz niej zapomniał na świecie.
12      2, XXVII| przedsięwzięć zapomniałem, wszystko prócz ciebie znikło na świecie