Tom, Rozdzial

 1      1, VII  |    tkliwym uczuciem rzekła:~- O Boże litościwy, który Ojcem pozwalasz
 2      1, VII  | przyszłe moje zesłać lata, ale, Boże litościwy, broń mię od postępków,
 3      1, XIV  |   wyrazem:~- Ach, Malwina!... O Boże! - krzyknął ten przechodzący,
 4      2, XV   |        potem te słowa mówiąc: ..Boże miłosierdzia, już teraz
 5      2, XVI  |        być u niej... chory... o Boże! minęły... dla Ludomira..."
 6      2, XXI  |         oddać nie mogła! Ale, o Boże! czyż to jest przestępstwem
 7      2, XXI  |        to jest przestępstwem, o Boże litościwy, karz mnie...
 8      2, XXII |       czasem tak się trafiło, o Boże! wieleż wtedy zapytań, wieleż
 9      2, XXVI |     słowa ktoś się odezwał:~- O Boże! to Malwina...~Co Malwina
10      2, XXVI |   boleści. I jeszcze ta rana, o Boże, nie była zagojona, gdy
11      2, XXVII|    wyrwać, dobiega do ławki - o Boże! o nieba! o wszystkie w
12      2, XXVII|     przyciskając ją do serca:~- Boże! - zawołał - czymże być