Tom, Rozdzial

 1      1, IX    |            rzucam Cię, rzucam na wieki?~Malwino! Ty, która dobroci
 2      1, XIII  |           Wrażenie, niestety, na wieki nie wymazane.~Ale litościwa
 3      1, XIV   |          narodowe cnoty, których wieki nieszczęść, zniszczenie
 4      2, XV    |       grobie Ludomira spocząć na wieki było jej nadzieją, życzeniem
 5      2, XV    |        szczęśliwy! Żegnam Cię na wieki."~Łzy Malwiny zalały te
 6      2, XXV   |       dość był długi, bym się na wieki do niego przywiązał. Widząc
 7      2, XXV   |   niezgłębionych, gdzie ginie na wieki.~Podobne tej rozmowie, wszystkie
 8      2, XXVII |          wyrzeczone głęboko i na wieki w mym sercu się wyryło.
 9      2, XXVII |         pogrążony, rzucać cię na wieki żądałem. Myśl ta okropna...
10      2, XXVII | przysięgi, którą łączyłam się na wieki z tym, którego nie mogłam
11      2, XXVIII|         Wrażenie nie wymazane na wieki, ale litościwa dobroć o