Tom, Rozdzial

 1      1, II  |         którą burza nachyliła! Twarz jej blada, czarne długie
 2      1, III |        długie czarne warkocze, twarz łagodna, na której ni lata,
 3      1, IV  |       zamieszkani? Na te słowa twarz Ludomira zmieniła się zupełnie
 4      1, V   |     ale radość i zabawa umiały twarz jej ożywić, która wtedy
 5      1, VII |        zapłoniona i zmięszana, twarz w welum schowała i rzewnie
 6      1, X   | straciła i jeść mało co mogła; twarz bladsza jeszcze jak zwykle
 7      1, XIII|     już nie swoją tylko, ale i twarz ujrzała Ludomira, którego
 8      1, XIV |    zawinąwszy się szlafroczek, twarz schowała w kapelusz, koronkowy
 9      1, XIV |       czarną koronkę, którą na twarz miała spuszczoną, podniosła,
10      2, XXV |     który zwykle umilał wesołą twarz Wandy, każdemu dnia tego
11      2, XXV |      padającym na jego sędziwą twarz, siwą brodę, kaptur, habit,