Tom, Rozdzial

 1      1, II  |      słyszeć ciebie mówiącą:~- Otóż już Ludomir znowu wpadł
 2      1, IV  | ciekawa wiedzieć o tym gościu? Otóż na ukaranie Cioci, że o
 3      1, XI  |        się zrobił i te słowa: "Otóż on jest, obietnicy nam przecie
 4      1, XI  |        zawsze, jak się obraca. Otóż doszedłem najpierwej, że
 5      1, XI  |        naszej całej młodzieży. Otóż i wszystkie moje nowiny.
 6      2, XVII|    nieświadome publiczności.~- Otóż ja mogę w tym prześwietną
 7      2, XXV | pokrzepił umysł mój strapiony. Otóż teraz wszystko o mnie i
 8      2, XXVI|        jak sam ogień wyglądał. Otóż. łaskawy kniaziu, dziś przewijając
 9      2, XXVI|        drugi wnuk jego zginął. Otóż to moja wina, otóż to jest,
10      2, XXVI|     zginął. Otóż to moja wina, otóż to jest, o co przebłagania
11      2, XXVI| księciej mości usilnie wzywam, otóż to tajemnica, którą mąż