Tom, Rozdzial

 1      1, I    |   jeszcze i grzmoty wróżące, niebo całe zaciągnęły, cichość
 2      1, II   |     Przy Malwiniem siedział. Niebo tak było pogodne, słowa,
 3      1, VIII | mogłaby moją Malwina zostać! Niebo się otworzyło w tej chwili.
 4      1, XI   | zimne-spojrzenie - rozpacz i niebo nieraz w sobie zamykają.
 5      2, XVII |   jestestwo całe zajmują, to niebo na ziemi, póki trwają, wszystko
 6      2, XIX  |     Wilanowa. Jasne słońce i niebo najpogodniejsze zdawały
 7      2, XXIII| piorun w godzinę ma uderzyć, niebo jest pogodne, drzewa żadnym
 8      2, XXV  |    na "łąkę Ludomira", gdzie niebo pogodne i czyste powietrze
 9      2, XXVII|     bez gniewu, a ja jeszcze niebo w nich znajdę. Powtórz to
10      2, XXVII|    słowie miłość, szczęście, niebo ujrzał Ludomir; wszystkie
11      2, XXVII|    zawołał - czymże być musi niebo, jeśli jeszcze przewyższa